می نویسم برای کسی که از خورشید روی زمین فرود آمده . خورشیدی که همیشه تنهاست  همیشه می درخشد . همیشه می خندد و بی چشمداشت می بخشد . دلتنگم برای همسایه ای دیرین که گاهی وقت ها از خشمش می ترسم و از رزقش می خورم و از آرامشش الهام می گیرم .

چقدر زودگذرند روزهای شیرین زندگی !

ای کاش انسان می توانست هر لحظه آنجا باشد که دلش هست ...  

 

نوشته شده در چهارشنبه 91/10/6ساعت 9:44 صبح توسط دانه سیب نظرات ( ) |